Zeebaars met venkel

Tja, dat was even slikken. Door een misverstand waren de zeebaarzen nog volledig d.w.z. met darmen en al. Vis(vr)eter Frank kon ons helaas ook niet met dit probleempje helpen. Maar gelukkig had Alexander op de markt altijd goed toegekeken bij het schoonmaken, en knoopte vastberaden het (slagers)schort om. "Eerst de schubben eraf!" Zo gezegd, zo gedaan. Na een paar vissen zat de techniek Alexander in de handen. Daarna het echte werk. Dat viel reuze mee, het was een bijna steriele aangelegenheid. Nadat de vissen goed schoongemaakt zijn, de vissen schuin insnijden, daarna met olijfolie, zout & peper inmasseren, ruim venkelzaadjes op de vis en in de insnijdingen duwen. Ondertussen een paar venkelknollen, eerst in vieren, hart eruit en dan in dunne "plakjes" snijden. Op een bakblik, inmasseren met olijfolie en onder een hete gril grillen tot ze gaar zijn (gaat best snel). Haal de venkel onder de gril vandaan en drappeer op schaal. Houdt de gril warm, want nu moeten de baarzen, 12 min. ene kant - 12 minuten andere kant, gegrild worden. Leg vissen op de venkel. Dan 3 eetlepels pastis in een kommetje even warmmaken, aansteken en over de baars & venkel gieten. Beste effect als het licht uit is! Erbij hadden we risotto & nog wat sla. De baarzen waren voortreffelijk. Helaas was de wijn een tegenvaller (Garofoli Podium 2003); ik dacht een veilige keus te hebben gemaakt, want ik herinner me van eerdere jaren dat het een goed te drinken wijn was. Nu zat er echter een rare smaak aan, kunststofachtig. Was het een ander jaar? Volgens Frank was sowieso te warm, maar even in de vriezer hielp ook niet echt. Frank zelf had een wijn van de Azoren meegenomen, niet te drinken (zure bramen met een dieselgeur) maar een unicum, want de druiven daar komen niet van geente stokken, nee, alles is gewoon volledig Amerikaans. Dat drinken ze niet eens in Amerika. %com: De zeebaars komt uit "La Cuisine Traditionelle de la Ferme" en het toetje uit een van de Olivers.